Spanje nu nog een maatje te groot

Een wedstrijdverslag door de redactie: Koen Lebbink en Etienne Koekkoek (Bredase Rugby Club)
Foto’s door Walter Degirolmo/FERugby

Ondanks de veerkracht van de #Oranjedames in de tweede helft, was Spanje toch echt een maatje te groot. Nederland verliest met 87-0 van Europees kampioen Spanje.

Een ongestreken vlag rechtstreeks uit de verpakking, een volkslied dat klonk alsof het in een vissenkom was opgenomen en camerawerk om duizelig van te worden. Het arbitrale trio was ook anders dan vooraf door Rugby Europe gecommuniceerd, maar dat mag de pret allemaal niet drukken. De Spaanse vrouwen trappen af tegen de Oranjedames en de beslissende pot voor de Rugby Europe Championship is onderweg.

Na 31 seconden leek het een flink valse start te worden na een scherpe Spaanse interceptie. De opgepopte bal voorafgaande aan de try was echter voorwaarts en de put-in bij de scrum voor is voor Nederland. De bal blijft niet lang in Hollands bezit, de scrum wordt door de Spaanse furie omver geblazen. Maria Losada maakt in de 3e minuut de eerste try. 0-5.

In de openingsfase met over en weer knock ons en penalties wordt evenveel gescrumd als in onze 4e Klasse Zuid. De Nederlandse dames weten, in hun eigen 22, wel druk te zetten op de Spaanse dames. Jammer genoeg wordt ook de hierbij geforceerde scrum, na eigen inbreng, verloren tegen de sterke Spaanse voorwaartsen en gaat het balletje bij de dames in het rood snel breed. De ruimte aan de zijkant wordt gevonden en de stand op 10-0 gebracht door Beatriz Dominguez. Op de Spaanse bank is de stemming opperstebest. Een brede glimlach vertonend zitten de guapas toe te kijken terwijl ze aan een flesje water nippen.

Nu de wedstrijd ondertussen even onderweg is, kwam de redactie er achter dat er nog een aanpassing in de Nederlandse opstelling is gemaakt. De stream werkte pas tijdens de volksliederen, dus eerder viel het nog niet op dat Noa Donkersloot in de warming-up geblesseerd moest afhaken. Hierdoor mocht Dido Denier van der Gon in de basis starten tijdens haar debuutwedstrijd! Ze zou de volledige 80 minuten volmaken, een prestatie an sich, maar ze bracht het er ook zeer verdienstelijk van af.

Er lijkt geen houden meer aan en Lide Erbina, de tweede center aan Spaanse zijde, loopt een grandioze scherpe lijn waar niet tegenaan te verdedigen is. Drie keer is scheepsrecht en Amalia Argudo krult de conversie tussen de palen. Met enorm goede offloads lopen de meiden in het rood er doorheen alsof de Nederlandse dames aan de grond genageld staan. Met vier tries zijn ze dan ook al een heel eind op weg naar hun Europese titel. Het niveauverschil is misschien toch wel groot.

Zo loopt de wedstrijd verder en weet Nederland hier en daar impact in de aanval te maken en gaat ook het verdedigend druk zetten met momenten goed. Het wedstrijdritme mist wel duidelijk wat zich uit in losse balletjes en hoog ingezette tackles. Hiervan wordt buitengewoon efficiënt geprofiteerd. Na een line-out maakt de winger Beatriz Dominguez perfect teamspel af na goed werk van de voorwaartsen in de maul aan de andere kant van het veld. Uit het boekje, in de hoek. Ook de tweede conversie voor de Spaanse kroonprinses Amalia Argudo Llobregat is binnen.

Ondertussen lijken de Neerlandsche dames echt van de leg. Is het het gebrek aan ervaring en het ontbreken van wedstrijdritme of iets anders? Enkele kick-offs halen de 10 niet, scrums, rucks en line-outs zijn standaard een prooi van Spanje en er wordt geen antwoord gevormd op de hard inlopende tegenstander. Om eerlijk te zijn wordt er met vlagen ook sneller gepassd door Spanje dan de regie kan bijhouden, dus is het erg begrijpelijk dat de tackle dan lastig wordt. Enkele scherpe acties leiden tot tries van de Spaanse center en prop. 

Nadat de klok 40 minuten had geslagen zette de Nederlandse dames een klein slotoffensief in vanuit een 22-dropout. Goed fasewerk, hard inlopen, goed vangen. Is dit een voorbode voor de tweede helft? Helaas mondt deze periode uit in een ogenschijnlijk nare blessure voor captain Linde van der Velden. Ze kon nog 5 minuten mee in de tweede helft, maar moest er daarna toch af. In 2016 werd Linde kampioen met Cas Ladies en promoveerde ze naar de 1e Klasse (!) en Linde speelt nu in Engeland in de Premiership. Het redactielid werd met BRC2 kampioen in de 4e Klasse, hij speelt nu nog steeds in de 4e Klasse, maar dan met BRC3. Komend seizoen wordt dat wellicht zelfs BRC4. Wat vijf jaar voor een verschil kan maken hé.

Hoera! Aan het begin van de tweede helft wist Nederland haar eerste penalty binnen te slepen. Ook is er een langere fase van balbezit voor Nederland met goed voorwaartsenwerk. Jammer genoeg is de Spaanse verdediging wakker en weten ze bij een breakdown een penalty te forceren. Een grandioze crosskick staat aan de basis voor de eerste try na de rust, gedrukt door Elisabet Segarra.

Het gebrek aan speeltijd in de Nederlandse competitie manifesteert zich overduidelijk. De dames zetten hun tackles steeds hoger in, iets wat je niet zou hebben als je week in week uit speelt. Het is ook de prelude voor een nieuwe Spaanse try, welke wederom geconverteerd wordt door de fullback met scrumcap. Ondanks dit is de spirit na rust beter en speelt Nederland haar beste spel van vandaag. De wedstrijd zal niet gewonnen worden, maar er valt nog wel wat eer te behalen! Maar ondanks dat alles, zijn de Spaanse dames gewoon een maatje te groot vandaag. Fantastisch offload werk en een try van Alba zet de score op 0-63. Het lijkt soms alsof de Spaanse velden enkele meters breder zijn dan die op het NRCA, als je het gemak ziet waarmee sommige driekwarters er omheen stuiven.

Bij de redactie gaan de BRC-harten wat sneller kloppen na de wissels in de 55e minuut. Jara Bunnik stapt het veld op voor haar debuut en maakt meteen een paar mooie tackles. Wij wijten dit aan de succesvolle teamruns op dinsdagavond van de Bredase dames tegen de heren van ‘t Vlaggenschip. Naast Jara is er nog een zevental debutanten: Liza de Wild, Julia Morauw, Merel van Kampen, Michaja van Capel, Dido Denier van der Gon, Kim Dekker en Flore Voogd. Aan verse aanwas en aanstormend talent is bij de Nederlandse vrouwen in ieder geval geen tekort.

Wanneer de wedstrijd voor driekwart gespeeld is, vinden er publiekswissels plaats aan Spaanse zijde. Ondanks de lege tribunes klonk het erg enthousiast. Hetgeen geheel op conto komt van de Spaanse bank en de drie aanwezige cameramensen.

Voor de redactie, gezeten op een comfortabele Bredase bank, is het een geruststelling dat ook op dit niveau rugby een flesje met water het wondermiddel is. Center Quen Makkinga zit met een bebloede neus op de grond, maar geheel volgens de traditionele gebruiken is een beetje water voldoende om haar terug op te lappen. Een tactiek die in de rust vast ook gepoogd is bij captain Linde, helaas zonder het gewenste effect.

Maria Garcia, hoe Spaans wil je het hebben, bespeelt na de zoveelste Spaanse try een onzichtbare gitaar. Is het een luchtgitaar? Is het teken van steun aan de culturele sector van Madrid? Of was het een Spaanse gitaar? De zwoele flamenco is in ieder geval niet te horen over door de goedkope speakers van Guadalajara, al swingt het Spaanse team er lustig op los.

In de tweede helft zien we een hoop standaard situaties, zowel scrums als line-outs. Van die laatste hoeven de Nederlandse dames het niet te hebben, maar de scrums staan stukken beter dan in de eerste 40 minuten. Nederland weet op enkele momenten de eigen bal te behouden en Inger Jongerius durft het zelfs aan om met de kont op de eigen 5 een pick en go te ondernemen. Wij zijn onder de indruk. En blij met de goede afloop.

Ook van een aantal andere zaken zijn we onder de indruk. Lieve Stallman bijvoorbeeld. Ze speelt sinds kort in Spanje en zou vandaag op de wing beginnen, door de blessure bij Donkersloot mocht ze haar fullback positie overnemen. Het is dat ons is ingefluisterd dat dit niet haar standaard plek is, want het ging haar zeer goed af. Want ondanks de rappe Spanjaarden die om de oren vlogen, wist ze nog menig try-saving-tackle te maken. Naast Stallman wist Tamara Stock ook nog een paar Spaanse dames van de achterlijn te rammen.

Richting de 75e minuut wordt het tijd de balans op te maken. De Franse arbiter (of Italiaanse, de informatie gegeven via de stream en de site van Rugby Europe is niet eenduidig), wiens naam derhalve niet genoteerd is, heeft de wedstrijd zeer goed onder controle. Ze communiceert haar bevindingen helder, maar het wordt haar ook zelden echt lastig gemaakt. De Spaanse dames hadden na de vierde try in de eerste helft eigenlijk de titel al binnen, maar blijven tot de 80e minuut aanzetten. Vlak voor tijd geeft winger Alba Vinuesa de zege nog wat extra elan met haar derde try en bepaald de eindstand op 87-0. De rood-wit-blauwe vlag op het sportpark van Guadalajara wordt opgevouwen, in het plastic geschoven en geretourneerd bij de lokale supermercado.

Ondanks de o-ver-donderende einduitslag, mogen de Oranjesdames trots zijn op hun spel, zeker in de tweede helft. Een enorm jong team, een hele rij debutanten, 0 wedstrijdritme en een tegenstander die op dreef is, wat al goed zichtbaar was in de wedstrijd tegen Rusland een week eerder. Het zou gemakkelijk zijn geweest om na 30 minuten de moed op te geven, maar juist in de tweede helft lieten de dames het beste van hun spel zien. Spanje is nu nog een maatje te groot, maar de toekomst voor de dames ziet er rooskleurig uit! Met een gemiddelde leeftijd van 22 kan dit team nog heel lang samen bouwen. De redactie kijkt er in ieder geval naar uit, ook om weer gewoon vanaf de tribune verslag te doen.

Laatste Nieuws

• 16/03/2021 Hersenschuddingen – een hoofdzaak
• 16/03/2021 Rugby Nederland Match Officials vertegenwoordigt op het hoogste niveau
• 15/03/2021 In Memoriam: Robbert van der Ven (1940 – 2021)

Nieuwsbrief

Meld u aan voor de nieuwsbrief.