Fenomenaal slotstuk levert Oranje volle winst (17-15) op tegen Brazilië

Amsterdam, 4 december 2024 – Knokken tot je er letterlijk bij neervalt. Oranje toonde karakter, vocht voor wat het waard was en trok de 17-15 overwinning op Brazilië in de slotseconde over de streep. Het gaf daarmee bondscoach Sylke Haverkorn en de speelsters Marit Lemmens en Pien Selbeck een waardig afscheid. 

In alle euforie na het laatste fluitsignaal ging het niet meer over het slordige spel van Oranje. Het team ging hossend over het veld na een slotakkoord dat een prima script zou zijn voor de volgende thriller van Alfred Hitchcock. 

In een ‘kicking-game’ wisselde de bal in de eerste helft veelvuldig van speelhelft en team. Door een penalty aan beide kanten – Jet Metz maakte na een kwartier gelijk – stond het halverwege slechts 3-3. 

Mythe
In de tweede helft kwamen de Yaras – bijnaam van de Zuidamerikaansen naar een mythe over een meermin in de Amazone – op 3-15. Nederland leek in de fase die volgde alle schroom van zich af te gooien. Lock Isa Prins tekende met nog een kwartier op de klok voor de aansluiting (8-15). De conversie werd vakkundig benut door Metz: 10-15. 

Zes minuten voor tijd kreeg Selbeck een publiekswissel. Dat haar teamgenoten nog een mooi afscheidscadeau in petto hadden voor haar, kon ze op dat moment nog niet weten. Misschien werkte de gele kaart vlak voor tijd van Mariet Luijken als een rode lap op een stier, want in een alles-of-niets poging drukte Lynn Koelman de bal over de trylijn. Het publiek hield bij de conversie van Pleunie Kievit de adem in. Op het moment dat de bal tussen de palen door vloog ontstak er in het Nationaal Rugby Centrum Amsterdam een orkaan van geluid vanaf de tribune.  

Trots
Het behoefde geen extra uitleg dat de scheidend bondscoach Haverkorn trots was. ,,Ik ben tien jaar ouder geworden, maar ben zo blij met dit resultaat. Ik weet verder niet wat ik moet zeggen, maar ga vooral in de rest van je carrière genieten. Vandaag hebben we niet het mooiste rugby gespeeld, maar we winnen wel van een worldcup team.’’ 

Met haar wandelstok vol kerstlampjes aanschouwde Lemmens het duel van de tribune. Haar derde kruisbandblessure noopte haar op 26-jarige leeftijd te stoppen. ,,Je voelt je zo machteloos en zit zo vol met frustratie als je ziet dat het niet lukt. Maar die vechtlust gaf hoop met een heel leuk einde.’’ 

RC Waterland
Veel belangstelling ging – terecht – uit naar Selbeck. Na de nodige fotosessies, waaronder eentje met haar trotse clubgenoten van RC Waterland, was er dan even tijd om terug te blikken. ,,Het was wel een wat stugge tegenstander’’, grijnsde ze. ,,Het belangrijkste is dat we het hele jaar al goed spelen. De energie van die jonge meiden gaf de doorslag. We hebben het samen gedaan en het voelt goed om zo mijn carrière af te sluiten.’’