Grandioze ontknoping van de competitie: DIOK en Blue Waves kampioen

Wedstrijdverslag door de redactie van het Vlaggenschip van BRC: Etienne Koekkoek en Koen Lebbink, ondersteund met fotografie door Dennis van de Sande.

28 mei is het dan zover: voor het eerst in 3 jaar zullen er landskampioenen gekroond worden in het Nederlandse rugby! Ook voor de redactie is dit een memorabele dag: voor het eerst moeten zij in een verslag een schijn van onpartijdigheid ophouden. Laat hopen dat dit lukt, maar zonder het Vlaggenschip of andere Bredase teams op het veld moet dit haalbaar zijn.

De sfeer op het NRCA zit er bij aankomst al goed in, de aangestelde volksmenner jut het publiek eens flink op en zijn zwoele stem schelt door de speakers. Hordes supporters worden over de parkeerplaats geleid en terwijl uw redactie tussen een groep DIOK-jeugd door de poorten komt, wordt dit op camera vastgelegd. De objectieve verslaggeving is u nu al door de neus geboord. Via de socialmediakanalen van de rugbybond zien we dat DIOK de toss heeft gewonnen en dat Haarlem mag aftrappen. Aan de frisse schaduwzijde van de tribune is uw redactie er klaar voor! Wanneer de rookwolken van het NRCA verdwenen zijn, zijn de spelers dat ook.

Sleutelstad tegen Schildersstad, een historische ontmoeting. Haarlem speelt in de openingsfase frivool spel met korte passjes en sterke looplijnen. Toch kiezen ze eieren voor hun geld na te zijn geweerd door de Leidse defensie. DIOK vouwt een scrummetje de verkeerde kant op, wat ze een penalty kost en een vroege achterstand van 3 punten.

Eén foutje aan Haarlemse kant zorgt daarna meteen voor een try van DIOK. Tom de Ruijter drukt het ovaal na een run van zo’n 70 meter. Een prachtig afscheidscadeau, uitgepakt door mede afzwaaier Koenen die de conversie benut. Aan de andere zijde trekt Storm de trukendoos open en dummiet de Leidse lijn aan de kant. Jammer dat Mazouard hard buiten de lijnen wordt gewerkt. Enkele momenten later verslikt Storm zich in zijn eigen handigheid en verliest hij bijna de bal. Avian Rihia krijgt een balletje aangespeelt na wat pick en go’s en zet ook voor Haarlem een try op het bord. Dit volgt uit de line out van Haarlem, welke erg goed zijn en verrassende calls bevatten. Zelfs prop Warmerdam wordt gelift. In de tweede helft meer hierover.

Er volgt chaos na wederom een goede uitbraak van DIOK, nummer 8 Altink loopt een harde lijn en beukt bijna door tot in het trygebied, maar haalt het net niet. Verplancke wordt doormidden gezaagd, de opvolgende snelle penalty en chaos monden uit in een scrum voor DIOK onder de palen. Ook hier worden pick en go’s gebruikt, met succes. De redactie kan niet zien wie de punten pakt door de bult met lijven, maar Koenen pakt in ieder geval de conversie.

Het is nu al een prachtige finalewedstrijd, spanning alom. De wind (of de spanning?) lijkt wel parten te spelen, langs beide kanten worden er veel knock ons gemaakt en langs beide kanten wordt er ook veel gebruik gemaakt van het voordeel wat hier uit volgt. Haarlem benut ondanks diezelfde wind wel penalties, het staat 14-13. Na weer een verrassende line out van de mannen in het wit vliegt nummer 7 Tane als een duveltje uit een doosje over de trylijn. Zoals altijd werkt Daniel Jones de bal vakkundig tussen de palen. Haarlem is fysiek sterk en benut dit. Maar alsof duvel Tane ermee speelt, veert DIOK meteen op en benutten ook zij een penalty. De wedstrijd schommelt smakelijk heen en weer, het is een goede pot. En terwijl dit wordt getypt door de redactie opent zich een heerlijk gat aan de zijkant voor Verplancke die de bal offloadt naar Van der Avoird. Ook Daan behoudt het overzicht en passt de bal terug naar binnen, Van Oord krijgt de eer om deze achter het krijt te drukken. Leon Koenen kickt de conversie nog een raak, hij lijkt ondanks het briesje niet te kunnen missen.

De scrums van DIOK zijn dominant. Moenen en Appleton zetten hun directe tegenstanders onder grote druk en versieren hiermee meerdere penalties. De eerste helft zit er qua speeltijd op, maar in Leiden hopen ze op meer. Stapje voor stapje komen ze dichter bij de trylijn en nadat de ref al 3 verschillende voordelen heeft gegeven, wordt Warmerdam (Quermy voor de kenners) er met geel vanaf gestuurd. Hij tikte de handjes van Daan van der Avoird in de lucht weg waardoor hij de bal niet kon vangen in het trygebied. Voor de mannen uit Haarlem gaan het een pittige eerste 10 minuten van de tweede helft worden. In de wandelgangen en de persruimte wordt er gejubeld over de wedstrijd, een ware finale!

Warmerdam zit op het Amsterdamse krukje zijn tijd uit wanneer het spel weer begint, maar het is onduidelijk wie het zwaarder heeft: de man of de kruk. DIOK maakt van het overtal gebruik en pakt drie extra puntjes door een penaltykick van Koenen. Alweer klapt de wedstrijd om als ware het een windvaan van het NRCA en Haarlem kruipt naar de 22 van de tegenstander. Beheerst wordt iedereen in het team een contactmoment gegund, waardoor de kostbare minuten zonder Warmerdam langzaam wegsmelten in het aanwassende zonnetje. Jammer dit scrumhalf Broekman de bal op 2 meter van de punten niet lekker verwerkt en er geen resultaat volgt uit deze sterke fase. Wel fijn dat Warmerdam met de manen wapperend in de wind het veld weer op komt gedarteld. Hij vouwt de eerste rij van Leiden uit blijdschap dubbel.

Voor de mensen thuis: je had erbij moeten zijn. De supporters van beide kampen zingen hun teams hartstochtelijk toe. Zingen de supporters van DIOK, dan klapt Haarlem er overheen. En vice versa. De redactie is tevreden, maar het kan nog beter. We horen geen rugbyliedjes. Wij verkopen nog steeds songbooks, bij interesse mail dan naar het bekende redactie mailadres: vlaggenschipbrc3@gmail.com.

Met nog 20 minuten op de klok zijn er nog 2 winnaars mogelijk. Het klinkt als een cliché, maar het is heel spannend. Haarlem draait de duimklemmen aan maar DIOK breekt niet. Waar Haarlem aanhoudende sterke fases heeft en telkens nipt van scoren wordt afgehouden lijkt DIOK met flitsen van creativiteit ieder moment de kunnen doorbreken. Ook het laatste kwart brengen wij door op het puntje van onze stoel. Wie opvalt is Quermy Warmerdam; liften, springen en gooien in elke line-out. Alleen gaat dat laatste hem minder af. DIOK plukt het balletje als een rijpe appel voor de neus van de springer weg.

Bij DIOK lijkt Koenen geblesseerd er af te moeten. In een interview gaf hij al aan dat hij het afgelopen jaar meer tijd met de fysiotherapeut heeft doorgebracht dan met zijn gezin. Gelukkig kent de therapeut hem door en door en lapt hij Leon nog net genoeg op om de laatste minuten ereklasserugby te kunnen afronden. Met nog 7 minuten te gaan is er geel voor RBC. De tank is bij beide teams ver leeg, maar Haarlem slurpt eruit wat er nog in zit Leidse pick en go’s om de klok te laten lopen eindigen in een penalty voor Haarlem. Deze wordt snel genomen, alles breekt open en de gelijke stand lonkt. Maar door zeer slordig spel en slechte beslissingen komen de mannen in het wit niet bij het trygebied aan. Dit laatste niet voor het eerst vandaag. De bal is heroverd maar de Leidenaren maken het zichzelf onnodig moeilijk en verpesten de line out, waardoor Haarlem een allerlaatste kans aangeboden krijgt. En die benutten ze! Doodse stilte in het NRCA en vanaf een onmogelijke hoek met fikse tegenwind krult Daniel Jones de conversie binnen. 27-27, we gaan verlengen!

Deze wedstrijd verdient gewoon nog 20 minuten extra. Alsof we bij een sterrenrestaurant zitten krijgen we gewoon nog een gangetje tussendoor erbij met de complimenten van de chef. Het is smullen geblazen! Maar nog niet voor de mannen op het veld, de pizzabezorger die 10 minuten voor tijd de kleedkamer in is gelopen zal nog even moeten wachten met zijn waren. Effe wachte. Nog effe wachte…

Waar het publiek geniet van de verlenging, is dit voor de spelers anders. De vermoeidheid slaat in de benen en onder andere Stormy moet het veld verlaten. De medic van Haarlem heeft er een dagtaak aan, maar weet hem wel weer bewegend te krijgen. De eerste score van de verlenging komt van de voet van Daniel Jones. Hij kickt een penalty voor de palen raak en zet Haarlem op een voorsprong. Zoals de hele wedstrijd al, veert DIOK meteen weer op en voert de pressie op. Een ijzersterke maul eindigt op 40 centimeter van het krijt en met wat geluk blijft Haarlem hier overeind. De supporters en de contentmanager van Rugby Nederland hebben geen nagels meer over. Maar de honger is nog steeds niet gestild en we hebben nog 10 minuten te gaan.

Heel nonchalant probeert Koenen het met een overhead kickje terwijl er een voordeel staat. Wat een ballen! Hier komt jammer genoeg niks uit, maar de penalty en lineout die volgen monden uit in een ijzersterke maul. Try! Koenen mist voor het eerst een kick waardoor het met 32-30 nog spannend blijft. Alsof de zenuwen nog niet versleten waren van het vele misbruik, gooit Haarlem er nog een schepje bovenop en kicken ze een penalty binnen. En DIOK ook. De laatste fase speelt zich volledig af op de Leidse helft. Zoals ook bij de reguliere speeltijd klopt Haarlem hardhandig aan de deur. Fase op fase rammen ze in op de defensie, met de tong op de veters worden de laatste krachten aangeroepen. Het is echter niet voldoende, net als bij de eerste helft. DIOK houdt het dicht, wint en wordt kampioen!

Na een korte veldbestorming en wat vuurwerk is het tijd voor de plichtplegingen. Gert Visser (hij floot een hele goede finale) wordt scheidsrechter van het jaar en Hugo Langelaan speler van het jaar. Het echte feest barst los wanneer RC DIOK de Henri van Booven-beker van de voorzitter van Rugby Nederland krijgt. De redactie feliciteert DIOK met het kampioenschap, maar ook Haarlem met deze geweldige wedstrijd. We zijn gelukkig nog niet klaar, want een half uurtje later dan de planning was start finale nummer twee van vandaag: de Blue Waves (Waterland/Hilversum combinatie) tegen de Bassets. Deze wedstrijd staat onder leiding van Riëtte Meijer.

De Bassets, wellicht geïnspireerd door hun Leidse buren, steekt fel van wal. Het is echter fly-half Isis Touw van de Blue Waves die de aandacht naar zich toetrekt. Als een pijl uit een boog vliegt ze over het veld om ternauwernood af te worden gestopt door full-back Deelstra. De dames in het blauw hebben goed opgelet bij de heren net en spelen het pick en go spelletje wel met verve uit. Inger Jongerius vindt het gat en opent de score. Na 5 minuten is het 5-0. Op de tribune is het ondertussen nog steeds gezellig druk, veel mensen zijn ook aanwezig voor de finale bij de dames. De redactie bibbert ondertussen verder op de schaduwzijde en raakt bijna haar aantekeningen kwijt in een windvlaag. De volgende keer nemen we een presse papier mee.

The Bassets hebben in de openingsminuten het ovaal in bezit, maar the Blue Waves voeren de boventoon. Totdat Robin Wubben het op de heupen krijgt. Eenmaal gelanceerd is zij niet meer af te stoppen, tegenstanders worden naar de grond geworpen als volgesnoten tissues. Het is dat ook bij de Blue Waves de fullback wakker is en de try saving tackle maakt. Wederom is het Isis Touw die het tij keert en dit keer wel de trylijn kan halen. De conversie is raak wat de stand op 12-0 brengt. Werk aan de winkel voor de dames uit Sassenheim! Verdedigend doen ze dat heel sterk, ze tackelen de Blue Waves van de trylijn af en forceren zelfs de knock-on. Jammer dat de scrum vervolgens verloren wordt en de Blue Waves weer over de lijn rollen. 17-0. Wie de punten pakt konden wij niet zien, de dames vieren namelijk alles samen en feliciteren iedereen in een blauw shirt. Teamspirit is ook belangrijker dan persoonlijk gewin, de redactie waardeert dit ook al belemmert het hun journalistieke prestaties.

Het publiek op de tribunes wordt opgezweept door een levensgrote bloedhond. Nee, het is niet Stefan Baars, het is een meegebrachte mascotte. In tegenstelling tot de verwachtingen levert het vooral gejuich op bij de supporters uit Purmerend en HIlversum. Golf na golf van de dames in het blauw klotsen tegen de defensie aan, totdat de Sassenheimse dijk breekt. Door prachtig uitgespeelde fases wordt in de lijn weer het gat gevonden en kan center van Zeeland zo het trygebied in lopen. Het Vlaggenschip zou er jaloers op zijn. The Bassets laten wel zien over karakter te schikken, want de gestreepte dames herpakken zich goed. Naarmate de rust dichterbij komt gaan ze steeds beter spelen. Het kost wel wat kruim, want aan beide kanten gaan er dames af met blessures. Aan de blauwe kant moet ook Pien Selbeck er af, maar dat is als straf. Ze krijgt geel en zal de hele rust en de tien minuten hierna op het krukje moet zitten. De dames uit Sassenheim gebruiken het overlap direct en Anouschka Beukers doet haar naam eer aan. Met het zicht op de rust wordt de 0 van het bord gepoetst.

The Bassets spelen fel maar het zijn de dames van de Blue Waves die hun tanden laten zien en leiden met 24-7. De Blue Waves beschikken over het volledige pakket van rugbykwaliteiten. Hard voorwaartsenspel en creatieve loopacties in de lijn, ze beheersen het allemaal. Hierdoor blijven ze verrassend en krijgen The Bassets geen grip op hun tegenstander. Het is op basis van strijdlust en wilskracht dat de dames uit de bollenstreek overeind blijven, maar laten dat nou precies kernwaarden van rugby te zijn. Het is een clash van stijlen, maar daarom zeker ook aantrekkelijk om naar te kijken.

Na de rust gooien de dames in het blauw er een schepje bovenop. Frivool gaat het ovaal rond en gaan ze verder waar ze in de eerste helft aan begonnen waren: tries drukken. Het lukt The Bassets om ze af te stoppen, maar ook maar net. In open spel wordt altijd de vrouw meer gevonden, ook al zijn de eerste 10 minuten in ondertal gespeeld. Na een kwartier is de score uitgebreid naar 36-7. Inger Jongerius, niet alleen qua rugnummer maar ook qua spel sterk gelijkend op Renier Koenraadt, en Nicky Dix spelen een geweldige pot. Isis Touw, ook een van de uitblinkers aan de Hilversumse/ Purmerendse zijde, volgt de bal na een geweldige grubber en drukt hem neer, ook op de tribunes wordt genoten! Dit onderbouwt nog maar eens dat het volledige aspect aan mogelijkheden wordt benut door Blue Waves.

Voor de koukleumende redactie is er in de tweede helft verlossing. Emma Fabri komt naar buiten met de jassen van de development manager en directeur van Rugby Nederland. De redactie is ze erg dankbaar. Het koukleumende bestuur van de bond minder. Als straf komen zij een koude versnapering brengen. Omringt door goede zorgen wordt de verslaglegging voortgezet.

Uw redactie verwachtte in de tweede helft meer tegenstand van The Bassets te zien, maar deze is niet gekomen. Het vuur wat aanwezig was in de eerste helft lijkt gedoofd door de golven uit Hilversum en Purmerend. Ook de hond heeft zijn pakje erbij neergelegd, die weet dat zelfs hij het tij niet meer kan keren. De wedstrijd kabbelt voort richting het eindsignaal, maar met een gat van ruim dertig punten is het al gespeeld. Op de zonnige tribune, waar het blauwe publiek zich heeft verzameld, barst het feestje al langzaam los.

Wie blijft geven, is Jet Duijnmeijer. Waar het geloof van haar team langzaam wegsijpelt, blijft zij doorgaan tot het bittere eind. De verpersoonlijking van de strijdlust die haar Bassets in de eerste helft nog in zijn gehele gelederen had. Dit voelt ook het publiek en zij gaan voor de laatste maal achter hun team staan. Met nog enkele minuten op de klok dringen ze aan, maar het mag niet baten. De Blue Waves trekken de kampioenschaal over de streep, met een finesse die verfrissend is.

Na al dit rugbygeweld mag ook even stil worden gestaan bij de mensen die hier over waken. De arbiters van vandaag hebben de wedstrijden uitstekend geleid, gesteund door hun linesmen en -women. Hulde voor de mensen in het oranje en roze, zij zorgen er week op week weer voor dat wij mogen genieten van het rugby, zowel langs de lijn als op het veld.

Het is heerlijk dat we vandaag weer hebben mogen genieten van de ontknoping van de competitie. Met DIOK en de Blue Waves hebben we twee prachtige winnaars mogen kronen en ook RFC Haarlem en RC The Bassets mogen worden geprezen om hun strijdlust en inzet. Alle betrokkenen van de teams, clubs en Rugby Nederland bedankt voor deze mooie rugbydag, met de ziel van de sport in Nederland gaan we samen een zonnige toekomst tegemoet.

klik HIER om beide wedstrijden terug te kijken.